بنام خدایی که برای قلب دوست و برای اثبات دوستی اشک را افرید
خیلی دلتنگم... نمیدونم چم شده خیلی گریه کردم ولی هنوز اروم نشدم... دارم حسرت میخورم حسرت روزایی که از دست دادم... چه ارزوها و چه نقشه هایی که واسه زندگیم نداشتم... همش برباد رفت! نمیدونم چه مرگم شده...یه روز فراموش میکنم و دوباره یادم میاد... البته فراموش هم که نه تظاهر به فراموشی... تو جام دراز کشیده بودم که بخوابم نمیدونم چرا یاد اولین باری که زدی تو گوشم افتادم... یادته؟؟؟ یادته از ته دلم زل زدم تو چشاتو بهت گفتم ازت بدم میاد؟! ولی نه... الان هرچی دلمو زیرورو کردم دیدم نه بدم نمیاد... ولی اینم نفهمیدم که چرا هنوز دوست دارم... (ولی هنوزم دلیل سیلی که زدی رو نفهمیدم) یادته بهم گفتی چون مجبوری با من موندی؟یادته به مامان بابات درمورده من چه حرفایی زدی؟ یادته اون روز که دعوامون شد گوشی برداشتی زنگیدی به مامانم گفتی دخترت...؟ یادته بخاطرت چه کارا که نکردم؟ یادته به هیچکس رازایی که بینمون بودو نگفتم؟یادته هرچی بینمون گذشتو گذاشتی کف دست بقیه؟یادته جلو داییت منو زدی؟یادته چقدر جلو مردم خوارم میکردی؟؟؟ خیلی ازین یاداوری ها واست دارم ولی... بیخیال...میدونی چرا اینا رو میگم؟؟؟ چون من خیلی ارزو داشتم که همشونو زیر پات له کردی... پارسال روز تولدم یادته؟ فردا هم تولدمه...پس چی شد حرفات؟ بخدا منم مثلن ادمم...
نظرات شما عزیزان:
| Design By : MohammadDesign.IR |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
